تفاوت بین اندروید و لینوکس در چیست ؟

امروزه سیستم عامل اندروید بر خلاف لینوکس سنتی از دو نوع پردازنده پشتیبانی می کند که پردازنده های VIZ:x86 و همچنین پردازنده های سری ARM از این دسته هستند. به هر حال به مرور زمان سیستم عامل لینوکس هم از انواع معماری های مختلف پردازنده ها از جمله پردازنده های x86 پشتیبانی کرد اما بیشتر استفاده از لینوکس در سیستم های دسکتاپ ، لپتاپ و سرورها بود. سیستم های اندرویدی می توانند از معماری x86 برای Mobile Internet Device ها یا MID ها و از پلتفرم ARM برای گوشی های هوشمند استفاده کنند. زمانیکه هسته اصلی سیستم عامل اندروید شکل می گرفت قابلیت های جدیدی به هسته لینوکس اضافه شد که برخی از آنها شامل : درایور هشدار ، Kernel Debugger ، logger ، مدیریت پاور و درایور حافظه اشتراکی اندروید بود. این قابلیت ها به عنوان پیشرفت های جدید به هسته لینوکس استاندارد اضافه شدند.

سیستم عامل اندروید تا روانه شده به بازار بروز رسانی ها و تغییرات زیادی را در خود تجربه کرد. هر بروزرسانی که بر روی این سیستم عامل انجام می شد شامل چندین رفع اشکال یا Bug Fix و همچنین اضافه شدن امکانات جدید به این سیستم عامل بود. هر نسخه ای از اندروید جدید که وارد بازا می شود یک اسم منحصر به فرد داشت که برگرفته ای از یک دسر خوشمزه بود. البته این نسخه ها از یک ترتیب حروف الفبایی پیروی می کردند اندروید با اسم هایی نظیر : کیک فنجانی یا Cupcake ، دونات یا Donut ، شیرینی خامه ای یا Eclair ، دسر میوه ای یا Froyo ، نان عروسکی یا Gingerbread ، دسر عسلی یا Honeycomb و ... به بازار ارائه شد. نسخه بعدی که از اندروید ارائه شد به عنوان ساندویچ بستنی یا Ice Cream Sandwich در اواخر سال 2011 به بازار ارائه داده شد.

لینوکس نیز مانند اندروید دارای توزیع ها یا انواع مختلفی می باشد که با توجه به مزاج سازنده بر روی آنها نامگذاری شده است ، برخی از اسامی که بر روی سیستم عامل های مختلف لینوکس گذاشته شده است را می توان : دبیان ، اوبونتو ، ناپیکس ، جنتوو ، فدورا ، ردهت ، مندریوا ، اسلکویر و انواع لینوکس های فارسی شده مثل زمین و پارسیکس عنوان کرد. حتی این نسخه های ارائه شده توسط لینوکس هم به خودی خود شامل نسخه های ریزتری می شدند که از جمله آنها می توان به لینوکس اوبونتو اشاره کرد ، خود لینوکس اوبونتو بر پایه و اساس لینوکس دبیان نوشته شده است اما شامل زیرمجموعه هایی مثل ادوبونتو ، گوبونتو ، کوبونتو ، لوبونتو ، زوبونتو ، اوبونتو نت بوک ، اوبونتو موبایل و اوبونتو سرور و ... می شود.

بیشتر توزیع هایی که از لینوکس ارائه می شود از کتابخانه GNU C برای برنامه نویسی استفاده می کند و این در حالی است که در سیستم عامل های خانواده اندروید یک کتابخانه ویژه برای این محصول به نام Bionic که ویژه اندروید است برای برنامه نویسی استفاده می شود. Bionic بصورت ویژه ای برای اجرای سریعت دستورات از سریعترین محل ممکن طراحی شده است. این کتابخانه شامل کتابخانه های C BSD و سورس کد اصلی سیستم عامل اندروید هم می شود. علاوه بر این سازندگان اندروید یک ماشین مجازی به نام Dalvik طراحی کرده اند که به جای استفاده از Java byte code از یک Byte code مخصوص خود استفاده می کند.

رسانه ذخیره سازی که در اندروید مورد استفاده قرار می گیرد به عنوان Yet Another Flash File System یا YAFFS شناخته می شود. با توجه به اینکه در گوشی های هوشمند و دستگاه های موبایل محدودیت فضای ذخیره سازی وجود دارد از فلش مموری استفاده می شود. حافظه های فلش مموری دارای سرعت خواندن و نوشتن بالاتری نسبت به سایر حافظه های قدیمی دارند و از طرفی مقاومت بیشتری نسبت به هارد دیسک های قدیمی در مقابل مغناطیس از خود نشان می دهند. فایل سیستم Ext3 معمولترین نوع فایل سیستم است که در سیستم عامل لینوکس استاندارد مورد استفاده قرار می گیرد . بصورت خلاصه می توانید تفاوت لینوکس و اندروید را در ادامه مشاهده کنید :

    اندروید یک سیستم عامل متن باز یا Open Source است که توسط شرکت اندروید تولید شده است و امروزه مالکیت آن در اختیار شرکت گوگل است ، در حالیکه لینوکس یک سیستم عامل متن باز یا Open Source است که توسط پروژه GNU تحت حمایت است و توسط شخصی به نام لینوس توروالدز طراحی و ارائه شده است و توسط بسیاری از برنامه نویس ها در دنیا تغییر کرده است.
    اندروید برای دستگاه های موبایل طراحی شده است و لینوکس برای سیستم های دسکتاپ و لپتاپ و سرور
    اندروید کتابخانه برنامه نویسی ویژه خود را دارد که به آن Bionic گفته می شود در حالیکه لینوکس از کتابخانه GNU C استفاده میکند
    اندروید از حافظه های فلش مموری به جای هارد دیسک استفاده می کند و لینوکس همچنان از دیسک های مغناطیسی استفاده میکند.